Bóg zechciał objawić siebie, a jednocześnie to, kim jest człowiek w relacji do Niego. Kościół zgłębia te prawdy, a następnie ukazuje całościową wizję osoby ludzkiej. W ten sposób oddaje nam wielką przysługę, wszak, aby żyć rozumnie i w sposób wolny, potrzebujemy zrozumienia siebie oraz ukierunkowania.
„Studiując antropologię teologiczną, badamy tożsamość osoby ludzkiej w jej najgłębszym i najbardziej transcendentnym wymiarze: w jego relacji z Bogiem. A dokładniej, w jego relacji z Jezusem Chrystusem, wcielonym Słowem Ojca, który przez swoją Paschę objawia nam i uzyskuje dla nas naszą prawdziwą tożsamość – tożsamość dzieci Bożych. Badamy też tożsamość człowieka w jego relacji z Duchem Świętym, rozlanym w naszych sercach, abyśmy mogli uczestniczyć w bycie i życiu Jednorodzonego Syna Ojca. Te relacje są konstytutywne dla naszego bytu, dla tego, kim jesteśmy i do czego zostaliśmy powołani, i są decydujące dla naszej osobistej historii” (fragment wprowadzenia do publikacji).
Niniejsza lektura stanowi tego rodzaju namysł i pomoc. Antropologia teologiczna prowadzi bowiem refleksję nad człowiekiem: istotą stworzoną przez Boga, a następnie „zranioną grzechem”, ale odradzającą się dzięki Bożej łasce.