Autor przedstawia okres zasadniczej służby wojskowej, tak jak wyglądał on w rzeczywistości.
Dotyczy to w równym stopniu każdego aspektu ówczesnej żołnierskiej egzystencji. Wzajemne relacje żołnierzy, fala, tajne rytuały, magia liczby ddc (dni do cywila), która od początku aż do końca wyznaczała każdemu jego miejsce w hierarchii. Stosunek przełożonych do żołnierzy służby zasadniczej, rozkazy i wynikająca z nich odpowiedzialność, wreszcie zwykłe codzienne kombinowanie, aby coś osiągnąć albo od czegoś się wymigać. Cały wachlarz zachowań, jaki udało mu się zaobserwować na tle wszystkich drobnych i tych przełomowych, często tragicznych wydarzeń podczas całej służby wojskowej.
Na to nakładają się osobiste przeżycia autora, wrażenia, fascynacje, ale też często skrywane obawy, lęk czy niepewność tego, co może przynieść jutro. Ironiczny stosunek i humor, jakimi autor posługuje się, opowiadając tę historię, sprawiają, że czytelnik mimowolnie staje się uczestnikiem jego opowieści.