Nasza wiedza to nieoceniony skarb.
Jest ona podstawą życia i postępowania, ale również motywacją do dalszego duchowego rozwoju przez ubogacanie osobowości, także przykładem innych osób, refleksji nad ich życiem, losem i doświadczeniami, ale przede wszystkim dzięki zastanowieniu się nad tym, na jakim etapie wewnętrznej dojrzałości znajdujemy się my sami.
Wciąż odkrywamy i poznajemy nowe rzeczy, które mogą przybliżyć nas do ludzi i do Boga, abyśmy stawali się bardziej sobą, odkrywali sens naszej egzystencji nastawionej na ciągły postęp, który dokonuje się przede wszystkim na zasadach wiary, zaś nasze myśli ukierunkowywali ku celowi ostatecznemu, którym jest Bóg.