Akwaforta na papierze, sygnowana i datowana "Cecylia Wiśniewska 1953".
Obraz przedstawia ulicę ciasną w Toruniu.

Obraz sprzedaje bez ramy

Cecylia Wiśniewska (Gudziądz 1928 - 1999) - polska graficzka, bibliotekarka. W 1948 r. ukończyła Liceum Humanistyczne w Grudziądzu, zaś w 1953 r. studia artystyczne na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (w pracowni grafiki pod kierunkiem profesora Jerzego Hoppena i Edwarda Kuczyńskiego). Osiadła w Toruniu zna stałe. Do 1974 r. intensywnie rozwijała swoje pasje artystyczne. Następnie poświęciła się życiu rodzinnemu. Na początku lat 90-tych ponownie wróciła do twórczych zainteresowań biorąc udział w wystawach i spotkaniach. Zmarła w 1999 b r. Działalność Po ukończeniu studiów podjęła pracę jako dekorator w firmie MHD. Od 1954 r. związała się z Biblioteką Uniwersytecką w Toruniu, gdzie pracowała w Gabinecie Sztuki (od 1975 r. do przejścia na emeryturę z końcem 1988 r., jako kierownik działu). Twórczość Jako młody grafik włączyła się aktywnie w nurt toruńskiego życia artystycznego. Odbywała częste podróże artystyczne. Wędrowała po Polsce szukając motywów do swoich prac – zamykanych najczęściej w serie tematyczne. Jej główne cykle to „Pomorze”, „Grudziądz”, „Toruń”, „Pomorski szlak kopernikowski”. W latach 1960-1961 brała udział w rejsach po Morzu Śródziemnym rumuńskim statkiem „Transylwania” oraz statkiem handlowym „Toruń” do Afryki Zachodniej, co zaowocowało serią grafik z Turcji, Egiptu, Libii, Tunisu, Grecji, Włoch. Od 1961 r. tworzyła cykl graficzny zabytków Warmii i Mazur, obejmujący Olsztyn, Lidzbark Warmiński, Pasym, Świętą Lipkę, Kętrzyn, Reszel, Morąg, Frombork, Ostródę. W 1957 r. odwiedziła natomiast Elbląg. Łącznie powstało niemal 60 grafik i rysunków związanych z tym regionem. Każdy z cyklów liczy około 20 prac wykonanych różnymi technikami. Często wracała do akwaforty, stosowała metodę tzw. odprysku i inne techniki „trawione”. Poszukiwała też nowych technik, eksperymentując m.in. z obróbką kliszy metalowej. Koloryzowała swoje ryciny w sposób oszczędny, jakby „wtarty” w strukturę rysunku. W późniejszych pracach stosowała linoryt. Jej twórczość, jako realistyczna wyraźnie odcinała się od awangardowej grafiki toruńskiej jej pokolenia. Tematycznie skupiała się na pejzażu architektonicznym i architekturze zabytkowej. Jak sama podkreślała – w architekturze interesowała ją detal, poszczególne obiekty, podwórka. Unikała natomiast zespołów budynków. Częstym motywem jej prac są krużganki, wieże i bramy średniowiecznych budowli Warmii i Mazur. Obok rycin i rysunków tworzyła także grafikę użytkową (projekty ilustracji, okładek do książek, w tym dziecięcych, plakaty).