Cień.
Cień psa przyjechał ponad 2 lata temu z innego schroniska, bo tylko jego cień z budy było widać miesiącami.
Cień przerażonego, nieufnego pyszczka, który nigdy nie spojrzał na wprost.
Nigdy nie podniósł głowy. Nigdy nie wyprostował sylwetki.

Dziś Cień jest w schronisku, ale to inny pies. Trzy pierwsze zdjęcia to jego początki. Reszta - obecna przemiana.

Czy kogoś interesuje ta przemiana, poza jego wolontariuszką Wiktorią, która o niego walczy?
Kogoś wzruszy to, że Cień odpoczywa na trawie z podniesioną głową?
Że idzie obok człowieka i nie czeka na uderzenie?
Że potrafi wziąć smaczki z ręki?

‼️Wierzymy, że tak.‼️
I wierzymy, że ten KTOŚ uratuje Cienia i da mu życie, którego nigdy nie miał. Nie miał, bo całe swoje dotychczasowe życie spędził w schroniskach.

Cień szuka domu w spokojnej okolicy, domu wyjątkowego - bo tylko wyjątkowy dom pochyli się nad tym psim nieszczęściem.

Ma około 5 lat.
Wykastrowany, zaszczepiony, zaczipowany.

Przebywa w schronisku 70 km od Warszawy

Kontakt 72*******74 (jeśli nie odbieramy zostaw SMS)

Chcecie poczytać więcej o Cieniu? Poniżej wersja dla zainteresowanych:

Jaki był Cień?
Cień wegetował w schronisku, nie wychodził na spacery, nie socjalizował się. W nikim nie wzbudzał sympatii i wszystkich za wszelką cenę pragnął od siebie odstraszyć. Uciekał do budy gdy tylko ktoś zatrzymywał się przy jego boksie. Nie było mowy aby z niej wyszedł z własnej woli, trzeba było go wyciągać na siłę żeby wyjść z nim na spacer. Gdy próbowano go głaskać, czy chociażby dotknąć, zastygał w bezruchu, pokładał się na ziemi i czekał przerażony aż te męki się skończą.

Pomimo wielu strachów - nigdy nie wykazał zachowań agresywnych. Poddańczość, zwijanie się w kłębek, zamieranie - to jego sposoby na konfrontację.

Jaki jest obecnie Cień?
Długie miesiące pracy nad nim sprawiły, że teraz po tym psie zostały tylko wspomnienia i pojedyncza zachowania nad którymi wciąż pracujemy.
Cień chodzi na długie i ciekawe spacery, poznaje nowych ludzi, otwiera się. Nadal nie przepada za dotykiem, ale go akceptuje.
Wyzbywa się strachu na rzecz odwagi.
Uczy się żyć i ufać człowiekowi. Coraz częściej cieszy się na widok człowieka i pragnie spędzać z nim czas.

Cień podczas spaceru zaczął przejawiać psie zachowania- węszy, znaczy, eksploruje i tarza się nawet w trawie (uwielbia to). Każdy krok stawia pewnie, a nawet jeśli coś go przestraszy to ma odwagę do ponownego „przebadania” terenu. Jest ciekawski, szuka wsparcia u człowieka w stresowych momentach, pięknie się komunikuje. Nie są mu straszne leśne chaszcze i niewydeptane ścieżki. Gdy złapie trop- podejmuje go, daje się prowadzić swojemu węchowi. W końcu zachowuje się jak pies, a nie jak (nomen omen) jego cień. Poprawie uległa również postawa jego ciała- pies już się nie garbi, nosi wysoko głowę, uszy pięknie stoją a całe ciało jest wyraźnie bardziej rozluźnione.

Piękna zmiana i piękna praca - oby nie poszły na marne…