Ten pies ma starą duszę zaklętą w młodym ciałku. Nie każdy jest godny, żeby zostać jego opiekunem,
bo nie każdego Czester będzie darzył odpowiednim szacunkiem i poważaniem. Ale zasłużyć na ten
szacunek, to naprawdę fajna rzecz. Bo kiedy on kogoś pokocha, to na 200%. Czester przeszedł
prawdziwą szkołę życia, wie sporo o ludziach, wie jak przetrwać w dużym mieście, kogo się trzymać, a
kogo unikać. Co najmniej dwa lata był bezdomny, spał na polach, prosił o jedzenie, albo kradł. Na
pyszczku ma blizny po pogryzieniach, ale dzięki temu teraz wie z którymi psami w schronisku można
się zaprzyjaźnić, a które omijać, kiedy być uległym, a kiedy nie dać się zdominować. Obserwowanie
jego interakcji z otoczeniem jest naprawdę zajmujące. Za pierwszym razem bardzo szybko uciekł ze
schroniska, wiemy że potrafi chodzić po siatce, murku. Za drugim razem został, chyba czuł, że to mu
się bardziej opłaca. Była zima, a tutaj ciepła buda, kołderka i pełna miseczka. No i w końcu komuś
zaufał. Poznał ludzi, którym pozwala na wiele. I tak psi indywidualista nauczył się chodzić na smyczy. I
chociaż do ideału dużo mu brakuje, bo czasem kładzie się na plecy i protestuje, to i tak jest nieźle.
Zresztą takiemu psu smycz nie jest potrzebna. Czester za opiekunami idzie krok w krok. To nie jest
tak, że zawsze się słucha i zawsze przychodzi kiedy go wołamy. Ale to mądry, spokojny, bardzo
inteligentny pies, więc zostawiamy mu trochę miejsca na jego własną inicjatywę i na to, żeby sam
mógł podejmować decyzje. To chyba jest najlepszy sposób na dobrą relację z tym psiakiem.
Jaki jest Czester? Na każde nasze spotkanie cieszy się tak, że ciężko mu opanować emocje, często z
radości ciągnie nas za ubranie, zdarza się też że za włosy. Uwielbia swoich psich przyjaciół, a ma ich w
schronisku sporo. Uwielbia z nimi biegać, węszyć, bawić się, tarzać. Kiedy jest naprawdę szczęśliwy,
wtedy zdarza mu się nawet pojękiwać. A kiedy jest szczęśliwy? Jak idziemy na łąkę, na jakąś dużą,
otwartą przestrzeń, są inne psy, i mogą sobie swobodnie biegać razem, kiedy może podchodzić do
nas milion razy i prosić o głaskanie, przytulanie. Wtedy właśnie jest chyba najszczęśliwszy. Mi
towarzyszy praktycznie we wszystkich spacerach. Kiedy już się wyszaleje, to zwyczajnie podąża za
mną spokojnie, nie zaczepia nikogo. Może tak przedreptać wiele kilometrów i chyba nigdy nie ma
dosyć. Nie boi się ludzi, do każdego chętnie podchodzi, wtula się, zaczepia łapką. Koty nie budzą w
nim żadnych emocji, widać, że jest oswojony z ich obecnością. W lesie nie interesuje się tropami
dzikich zwierząt, nigdy za niczym nie pogonił. Najbardziej nie lubi, kiedy pod koniec dnia zamykamy
go w boksie. Zawsze trzeba go tam zanieść na rękach, albo przekupić jedzonkiem. Chociaż nie raz
widzieliśmy, że po całym dniu przygód chętnie wyleguje się u siebie, najlepiej zagrzebany w
mięciutkich kołderkach, kocykach.
Ciężko powiedzieć jaki dom będzie idealny dla Czesterka. Czy większą frajdę sprawi mu przemierzanie
wielu kilometrów u boku swojego opiekuna, czy jednak będzie wolał całymi dniami wylegiwać się w
mięciutkim posłaniu i czekać na swoich ludzi aż wrócą z pracy. Ciężko powiedzieć. Na pewno szukamy
osób, które pozwolą mu zachować jego indywidualizm, nie będą wymagały 100% posłuszeństwa,
dadzą chociaż namiastkę wolności. Takich, które dostrzegą psią mądrość, których nie zniechęcą
początkowe problemy i które będą potrafiły w pełni docenić i odwzajemnić miłość i zaufanie, którymi
z pewnością obdarzy ich ten wyjątkowy pies.