Dlaczego ludzie już u samego zarania swoich dziejów tworzyli mity, najrozmaitsze legendy i baśnie i przekazywali je następnym pokoleniom? Czy tylko dlatego, że tak długo nie istniały ani kino, ani telewizja?
Jeśli zastanowimy się nad charakterem wielu tych opowieści, dostrzeżemy bez trudu, że powstawały jako swoista skarbnica wiedzy o początkach świata i wszechrzeczy, wyłanianiu się porządku społecznego i moralnego. Tym samym stawały się świadectwem potrzeby zrozumienia otaczającej rzeczywistości, oswajania tego, co nieznane i obce, a nade wszystko – odnalezienia sensu i sposobu życia.
Profesor Dorota Simonides, wybitna znawczyni kultury ludowej i jej tradycji, w swojej najnowszej książce pragnie poprzez prezentację starannie dobranych tekstów folklorystycznych, powstałych w różnych epokach na terenie Polski, a także innych krajów słowiańskich, ukazać ludową wizję świata. Przekazywane czytelnikowi opowieści to odpowiedź na odwieczne pytania: dlaczego?, skąd?, jak? To również barwna i żywo przemawiająca do nas ilustracja poznawczych dociekań człowieka. Interesował się on makrokosmosem – i mikrokosmosem, a więc usiłował zgłębić tajemnice wszechświata, ale i chciał się dowiedzieć, dlaczego zwierzęta są takie, a nie inne, kamienie twarde i nieme, czemuż to kobiety są aż tak gadatliwe i co sprawiło, że człowiek się starzeje. Skąd się wzięły nazwy miast, gór i rzek, gdzie szukać ukrytych skarbów? I czy to prawda, że dawniej żyli na ziemi olbrzymi?
Zajmujące i zabawne teksty ludowe nie tylko gwarantują atrakcyjną lekturę – skłaniają także do refleksji nad procesem rozwoju cywilizacyjnego i niezmiennością ludzkiej psychiki.