Autor uświadamia nam istnienie swoistego „ukrytego” czy nawet „wstydliwego” wymiaru wojny. Co więcej, podaje liczne argumenty na rzecz tezy o celowym, powszechnym i mniej lub bardziej wyrafinowanym stosowaniu narkotyków oraz substancji psychoaktywnych w warunkach bitewnych. Nie unika przy tym kontrowersyjnych z tradycyjnego punktu widzenia tez dotyczących roli farmakologii na wojnie.
Choć na pierwszy rzut oka praca mieści się w obrębie nauk historycznych, to w bardzo ciekawy sposób wplata wątki o charakterze m.in. filozoficznym, kulturoznawczym, socjologicznym i psychologicznym. Wykorzystuje zatem interdyscyplinarność jako metodę pozwalającą na pogłębienie obszaru badań w celu uzyskania imponującego efektu jakościowego. Książka łączy zalety wartkiego, potoczystego wykładu z dziedziny historii wojskowości z publicystyką naukową w najlepszym wydaniu – z recenzji dr. hab. Artura Gruszczaka, Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ.
„Ta wnikliwa analiza dopalaczy – wojny autorstwa politologa jest w znacznej mierze nieopowiedzianą dotąd historią roli, jaką środki odurzające odegrały na przestrzeni wieków w podtrzymywaniu żołnierzy na polach bitew, oraz roli, jaką odegrają w przyszłości w napędzaniu wojny. Na długie lata książka ta stanie się tekstem klasycznym”.
– prof. Christopher Coker, Department of International Relations, London School of Economics and Political Science