Polecam 2 książki Frid'a Inglustad pt. "Złota broszka" t. 1 i "Chude lata" t. 7.
"Złota broszka". Jest rok 1905. Osiemnastoletnia Elise, główna bohaterka wielotomowej opowieści, pracuje w przędzalni w stolicy kraju. Matka Elise choruje na gruźlicę, ojciec alkoholik rzadko pokazuje się w domu, dziewczyna nie może na niego liczyć i sama musi utrzymywać dom oraz trójkę młodszego rodzeństwa. Na szczęście jest Johan, chłopak z sąsiedztwa, z którym Elise łączy coś więcej niż zwykłe koleżeństwo, to on jej pomaga, on stanowi dla niej oparcie. W kraju dzieją się rzeczy ważne - Norwegia po pięciu wiekach braku własnej państwowości stara się odzyskać niepodległość. To budzi wielkie nadzieje na przyszłość, i na tym tle historycznym toczą się losy mieszkańców położonej nad rzeką Aker dzielnicy miasta, ciężko pracujących, zmagających się z przeciwnościami życia, walczących o byt, ale też przeżywających radości i chwile szczęścia.
"Chude lata". Rodzinie dobrze się mieszka w domku majstra. Pojawia się jednak groźba wojny. Emanuel zostaje zmobilizowany i wysłany na granicę ze Szwecją. Jak sobie poradzą bez jego zarobków? Czy będą musieli wyprowadzić się z domku? W poczekalni u lekarza Elise spotyka mężczyznę z zabandażowaną głową, poruszającego się o kulach. Niedługo potem spostrzega go na moście. Czyżby chciał odebrać sobie życie? Cały czas śledzi go wzrokiem. Po jakimś czasie mężczyzna powraca. Elise nie podoba się, że przygląda się ich domowi... i jej. Kim jest? Elise stała w pierwszym rzędzie i widziała Emanuela z bliska. W domu, zanim wyruszył, pożegnali się gorąco i kiedy teraz ich spojrzenia na chwilę się spotkały, poczuła dumę. Czuła w sobie miłość do niego. Chciała zawołać: "Wróć do mnie, Emanuelu!" I chociaż żaden dźwięk nie pojawił się na jej ustach, była pewna, że on o tym wie. Kochała go. Saga Wiatr nadziei to piękna opowieść o ludziach, którzy potrafią wziąć odpowiedzialność za życie swoje i swoich bliskich, o ludziach, którzy umieją kochać i nienawidzić, i nigdy się nie poddają.
Stan dobry - czytane 1 raz.