Czyje pracownie w Krakowie odwiedzała Maria Konopnicka? Czemu Stefania Chłędowska z niesmakiem oglądała rekwizyty zgromadzone w atelier Hansa Makarta? Dlaczego Józef Ignacy Kraszewski najchętniej zwiedzał w Paryżu warsztaty polskich artystów? Co mają wspólnego ze sobą Emily Dickinson i św. Teresa z vili? Dlaczego powszechne jest przekonanie, że pracownia jest odzwierciedleniem duszy artysty? Czyją twórczość zainspirował opis domu w Auteil Edmonda de Goncourt i dlaczego włoski anglista i miłośnik sztuki Mario Praz uważał się za żyjący eksponat muzealny? Czy wyposażenie dziecięcego pokoju na Manhattanie podlega działaniu horror vacui? Kiedy i z jakiego powodu warsztat artysty staje się przedmiotem refleksji filozoficznej, a kiedy bywa tylko tłem powieściowej akcji? Odpowiedź na te i wiele poważniejszych pytań znajdzie Czytelnik na kartach niniejszej adresowanej zarówno do specjalistów (literaturoznawców, historyków sztuki, badaczy obyczajów), jak i miłośników dobrej lektury i kolekcjonerów książki, której głównym tematem są wyobrażenia gabinetów, pracowni i mieszkań pisarzy i artystów w literaturze polskiej i zagranicznej ostatnich dwustu lat.
„[Książka Olgi Płaszczewskiej] jest fascynującą rozprawa, a zarazem pasjonującą lektura, z pogranicza historii sztuki i literatury, wędrówka wzdłuż nieokreślonych, zamglonych granic jakiegoś no - man's land, które nieliczni podejmują się opisać, słowem praca poświęcona wizerunkom artysty, pisarza, poety wizerunkom oglądanym we wnętrzu ich domów, pracowni, gabinetów praca z zakresu dziejów literatury, teorii sztuki, krytyki artystycznej, historii sztuki, schlosserowskiej Kunstliteratur, wzbogaconej o wizerunki ludzi pióra. [Jej cel] można opisać następująco: uchwycić funkcje i znaczenia, naszkicować topologie przestrzeni realnej i fikcyjnej domu - warsztatu twórcy, wnętrza, będącego czasem zamierzonym, czasem nie, czasem osobliwie wykalkulowanym, czasem nie, obrazem osobowości artysty, symbolicznym zapisem jego duchowej fizjonomiki, ale także prezentacja określonego modelu tworzenia, zarysem filozofii sztuki”. - Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Kasperowicza