Arthur Fleck nie ma łatwego życia. Dorabia na ulicach Gotham w roli klauna, ale natyka się na przybierający na intensywności społeczny ostracyzm, wliczając w to przemoc fizyczną. Próbuje śmiać się ze swej mizernej doli na scenie, licząc na karierę komika stand-upowego, ale widzowie z jakiegoś powodu nie chcą się śmiać. Gdy wraca do domu komunikacją miejską, często wpada w niekontrolowany śmiech, a siedzący obok pasażerowie nie rozumieją, że jest to przypadłość medyczna. Jedynie w mizernym mieszkaniu, które dzieli z ukochaną matką wierzącą, że jej dawny pracodawca, Thomas Wayne, wyciągnie ich z dołka, Arthur Fleck czuje się w pełni sobą. Zwłaszcza gdy ogląda programy telewizyjne, na które może projektować swe skromne marzenia o byciu dowcipnym i docenianym człowiekiem sukcesu, wywołującym uśmiech u wszystkich dookoła. Perfidny los podsunie biednemu Arthurowi okazję do spełnienia części swych fantazji, ale gdy do tego dojdzie, nikomu nie będzie do śmiechu. A przynajmniej nikomu racjonalnemu.