Oprawa twarda z obwolutą
478 stron
Państwowy Instytut Wydawniczy, 1981
Seria Biografie Sławnych Ludzi

Karol X nie był wielkim królem, ale pouczające są nie tylko żywoty wielkich ludzi. Ten uroczy książę, najmłodszy brat Ludwika XVI, świetnie się bawił na wersalskim dworze i - jak pisze José Cabanis - „nie widział powodu, by tak dobrze urządzony świat miał się zmieniać”. Kiedy wybuchła rewolucja, doszedł do wniosku, że trzeba przeczekać ten przeciwny naturze wybryk historii i uszedł za granicę. Wrócił w roku 1814 i nie chciał uznać, że przez dwadzieścia pięc lat coś się w kraju zmieniło. Jego starszy brat Ludwik XVIII, bardziej cyniczny i mniej zapatrzony w przeszłość, wiedział, że nie można rządzić przeciw całemu społeczeństwu, i starał się, chociaż bez wielkiej ochoty, pozyskać tych, co zarobili dobrze na rewolucji i wojnach napoleońskich, a teraz chcieli spokojnie korzystać z tego, co zdobyli. Karol natomiast otoczył się ludźmi, którzy „niczego nie zapomnieli i niczego się nie nauczyli”. Byli bardziej monarchistyczni od króla, toteż nazywano ich ultrarojalistami, w skrócie - ultrasami. Za Ludwika XVIII tworzyli coraz głośniejszą i coraz bardziej wpływową opozycję, tropiącą wszędzie ślady rewolucji. Kiedy w roku 1824 wstąpił na tron Karol X, uznali, że ich godzina wybiła. W szybkim tempie zdołali zrazić do siebie cały kraj, a gdy w lipcu 1830 r. postanowili doprowadzić do próby sił, w trzy dni było po wszystkim: lud Paryża wypędził i ultrasów, i ich króla. O tych właśnie wydarzeniach opowiada książka Cabanisa. Jest więc opowieścią o ludziach, którzy obrazili się na własny naród i chcieli przekreślić to wszystko, co było mu najdroższe.

#biografie #historiafrancji #xixwiek