KATIA
Czy łatwo jest pokonać lęki? Ci z nas, którzy musieli się zmierzyć ze swoimi, wiedzą, że jest to bardzo trudne, czasem wręcz niemożliwe. A przecież jesteśmy gatunkiem inteligentnym, potrafiącym dotrzeć do sedna problemu. Na pomoc przychodzą nam różnego rodzaju specjaliści, lekarze, przyjaciele, artykuły w internecie i gazetach, książki, farmaceutyki. Czego zatem oczekujemy od zwierząt? Od tych, które często po ogromnych traumach, chorobach, zaniedbaniach na nowo uczą się ufać i cieszyć życiem? A mimo to jakoś im się to udaje, może nawet z lepszym skutkiem, niż niejednemu z nas. W ostatnim czasie do naszego schroniska trafiło kilkadziesiąt takich psów. W złym, bądź tragicznym stanie psychicznym. Psy z małych miejscowości, nieznające człowieka, albo znające go z najgorszej strony. Młode, stare, małe, duże, wszystkie wylęknione i nieufne. To kolejny przystanek w ich drodze dokądś. Dokąd? Nie wiemy. Ich los jest w naszych, waszych i urzędniczych rękach. One mogą jedynie próbować szybciej przełamywać swoje strachy, bo tylko to jest szansą na to, że kolejnym przystankiem będzie wymarzony dom, a nie kolejne schronisko, lepsze, gorsze, albo życie tam, gdzie teraz są do końca ich dni.
Takim psem jest Katia. Ma szczęście, bo jest młodziutka, szybko się uczy i chyba już rozumie, że człowiek jest całkiem fajny. Zmiana, jaka w niej zaszła przez kilka ostatnich miesięcy jest ogromna. Z suni, która siedziała wciśnięta w kąt budy i swojego równie przerażonego kolegę, zmieniła się w sunię, której na widok opiekunów serduszko bije mocniej, już nie ze strachu, ale z ogromnej radości. Z suni, która przez długo czas nie była w stanie zrobić nawet jednego kroczku na spacerze, w sunię, która biega po lesie jak szalona ze swoimi psimi przyjaciółmi. Teraz przed nami najważniejszy i najtrudniejszy etap. Poszukiwanie nowych opiekunów dla Katii. Katia jest malutką sunią, nie ma w niej agresji, ale jest jeszcze sporo lęków. Boi się obcych i potrzebuje chwili, żeby zaufać. Szukamy kogoś cierpliwego, spokojnego, ale radosnego, im mniej osób w nowym otoczeniu, tym lepiej. Im spokojniejsza okolica do zamieszkania, tym lepiej. Fajnie też, gdyby w nowym domu były już jakieś inne psy/suczki, od których mogłaby się uczyć. Im mniej czasu spędzi w schroniskowym boksie, tym łatwiej będzie jej się odnaleźć w nowym domu. Jest młodziutka, była już w schronisku w Wojtyszkach, teraz jest tutaj. Niech to będzie jej ostatni i jak najkrótszy przystanek na drodze do lepszego życia.
Skopiuj link, żeby zobaczyć film:
youtube.com/shorts/KtOefwelRP0