KOKO - absolutnie kochany, słodki i uroczy, nieduży seniorek - serce się kraje na myśl, że odejdzie w schronisku samotny, w zimnym betonowym kojcu, że nikt nie będzie trzymał za łapkę, że nikt nie uroni łzy...
Wypatrzyłam tego cudownego pieska w schronisku Węgrowo k. Grudziądza, ale boję się, że za póżno, bo Koko ma już ok. 12 lat, a w azylu jest od 4. Koko waży 9 kg, jego nr to 466/ 19. Opiekunowie mówią o tym piesku w samych ciepłych słowach, że jest przeuroczy, że bardzo wpatrzony w człowieka, że tak ogromnie jest spragniony bliskości człowieka, że niemal przykleja się do opiekuna...
To piesek o wspaniałym charakterze! Przyjazny do całego świata, pogodny i uśmiechnięty, spokojny, grzeczny, posłuszny. Koko jest bardzo wdzięczny i oddany - jak można było oddać do schroniska tak dobrego psa i to w starszym wieku, kiedy szanse na adopcje są niewielkie. Często bywa tak, że piesek ląduje w schronisku po śmierci opiekuna, ale co jest nagminne, rodzina ochoczo przytuli spadek - dom, mieszkanie, a psa się pozbywa... Ludziom niestety często brak choć krzty empatii, zwyczajnej przyzwoitości... Bo mówią, że nie mają czasu, że pracują, a taki starszy piesek i tak większość czasu przesypia, jest spokojny, nieabsorbujący, nie potrzebuje już dużo ruchu.
Jeśli ktoś z państwa zechciałby uratować tego pieska i dać mu kochający dom, na który tak bardzo zasługuje, może się umówić na spacer zapoznawczy. Spacery i adopcje są także w weekendy, tel. 56 46 46 100.

Niedola bezdomnego psa boleśnie mnie porusza
Łka po cichu, łka bezradnie ma wrażliwa dusza
W ciasnych kojcach, samotne, wegetują latami
Żywią się nadzieją, żyją marzeniami
Czy te serca samotne doczekają się miłości?
Czy do końca będą żyć w udręce samotności?

autor - Anna Gościniak, poetka literatury dziecięcej, wolontariuszka na rzecz bezdomnych zwierząt