Lena (nr. rej. P-4320/20) to około 8 miesięczna sunia, trafiła do schroniska drugi raz po nieudanej adopcji z powodu „agresji przejawiającej się zabieraniem jedzenia dzieciom” – cokolwiek to znaczy. Lena już jako młode szczenię była szalona, nieokiełznana, ciężko jej było ustać w miejscu. Po powrocie z adopcji było tak samo, tylko ze zdwojoną siłą.
Sunia ma duże problemy z emocjami. Ma niespożyte pokłady energii, szybko się rozprasza, jest okropną histeryczką. Zakładanie obroży i przypięcie smyczy poprzedzone było za każdym razem batalią – skokami nawet na wysokość nosa, podgryzaniem za palce lub buty i rozdzierającym lamentem psicy. Po prawie dwóch miesiącach pracy jest lekka poprawa (zniknęło podgryzanie, przy zapinaniu smyczy potrafi usiąść), jednak Lena uczy się bardzo powoli, a schroniskowe warunki absolutnie nie sprzyjają nauce opanowania i spokoju.
Na spacerach Lena prze do przodu niczym lokomotywa. Niepowstrzymywana będzie parła, aż sczerwienieją jej białka, ale i tak nie zwolni. Sunia potrzebuje świadomego i konsekwentnego opiekuna, który nauczy ją relaksu na spacerach – na ten moment jej relaks sprowadza się do robienia wszystkiego co po psiemu przyjemne, ale w ciągłym biegu, na szybko, na już, na odwal. Lena lubi spacery długie, ciekawe, nieoczywiste, gdzie może zaplątać się w krzakach i zatrzymać na chwilę przy jakimś super ciekawym leśnym zapachu. Nowy opiekun nie powinien jej ulegać, przy nakładzie pracy i konsekwencji już widać postępy w chodzeniu na smyczy, jednak wciąż do ideału daleka droga. Jej kontakty z psami można opisać jako intensywne. Swoim szaleństwem i nieokiełznaniem łatwo wywołuje złość w innych psach. Nie zawsze potrafi odczytać ich sygnały, w swojej intensywności potrafi się zapędzić i zrazić do siebie drugiego psa. Jej potencjalny psi kumpel musiałby być dla niej wzorem, by nie potęgować niepożądanych zachowań.
Najważniejszym problemem (którego przez półtorej miesiąca schroniskowej pracy z wolontariuszem nie udało się rozwiązać) jest fakt, że Lena nie załatwia się na spacerach. Absolutnie nie potrafi skojarzyć prostej psiej zasady „spacer=potrzeby fizjologiczne”. Wszystkie swoje „sprawy” załatwia w boksie, trzeba mieć to na uwadze, bo najprawdopodobniej przełoży się to na załatwianie w domu. Od tego trzeba będzie zacząć pracę z sunią!
Lena jest psem z dużym potencjałem, który jednak najważniejszy okres w psim życiu spędził w nieodpowiednich warunkach i wychował się sam lub pod okiem nieumiejętnego przewodnika. Sunia potrzebuje właściciela, który weźmie na klatę błędy innych i po kolei zacznie je naprawiać. Na korzyść współpracy będzie działał fakt, że Lena jest nieziemsko towarzyska, gotowa oddać się cała za kontakt z człowiekiem, zacałować na śmierć i spędzić z nim resztę swego życia.
*Powyższy opis został stworzony na podstawie obserwacji zachowania psa w schronisku. Należy mieć świadomość, że po adopcji zachowanie psa może ulec zmianie.