Proszę uważnie przeczytać cały opis.
Kontakt przez OLX lub dzwonić.

Sprzedam bardzo rzadki i piękny ogromny medal pamiątkowy z Chatynia Białoruś (Judaika).

Promocja cenowa tylko do końca miesiąca !

Uwaga !
Nie mylić z Katyniem !

Na medalu uwidoczniona jest postać JUSIFA KAMIŃSKIEGO.
Wymiary~
Średnia 70 mm
Grubość 5 mm
Możliwość wysyłki lub odbiór osobisty.
Serdecznie polecam
Zapraszam na pozostałe moje aukcje

... Chatyń, miejsce pamięci białoruskich ofiar wojny

...Chatyń położony jest w środku gęstego lasu. Poza nami nie było prawie nikogo, wokół hulał wiatr i prażyło słońce. Z każdym krokiem zbliżaliśmy się do pomnika Jusifa Kamińskiego trzymającego na rękach umierającego syna. Jest on jedną z sześciu osób, które przeżyły masakrę w Chatyniu. Im bliżej byliśmy, tym wyraźniej słyszeliśmy przejmujący dźwięk dzwonków. Do dziś kiedy myślę o Chatyniu, słyszę ich smutny dźwięk wymieszany ze świstem wiatru. Dzwonią co 30 sekund. Według wyliczeń historyków właśnie z taką częstotliwością podczas wojny ginęli Białorusini.
...

Hitlerowcy, którzy 22 marca 1943 r. wkroczyli do Chatynia, szukali zemsty za śmierć własnego oficera.

Kapitan Hans Woellke trafił na okupowaną Białoruś po zakończeniu kariery sportowej. Okrył się przed laty sławą jako złoty medalista z Igrzysk w Berlinie w pchnięciu kulą, był ulubieńcem nazistowskiej propagandy. Jego zgrupowanie, 118 batalion policyjny, miało na Białorusi zwalczać coraz bardziej zajadłą sowiecką partyzantkę. W jednej z zasadzek zorganizowanych przez partyzantów kule dosięgły właśnie Woellkego. Jego podwładni wpadli we wściekłość.

118 batalion, który ruszył do akcji odwetowej, składał się nie tylko z Niemców, ale również z ukraińskich kolaborantów Rzeszy oraz jeńców i dezerterów z Armii Czerwonej. Wsparli go członkowie tzw. brygady Dirlewangera, czyli specjalnej jednostki SS złożonej w praktyce z przestępców i degeneratów.

Dirlewangerowcy zostali wcześniej dosłownie "wyrzuceni" na wschód z terenów Generalnego Gubernatorstwa, bo ich brutalności nie mogła ścierpieć nawet hitlerowska administracja. Znaleziono dla nich jednak zajęcie na tyłach frontu wschodniego - tutaj z partyzantką i cywilami mogli się obchodzić bez żadnej litości.

Ślady tych, którzy strzelali do Woellkego, wiodły właśnie do Chatynia. Mieszkańców wsi zaczęto więc wyciągać z domów, po czym pod bronią zapędzono do krytej strzechą stodoły. Jeden z ukraińskich żołnierzy podpalił dach, a reszta - kiedy tylko stodoła się zajęła - zaczęła strzelać. Ludzie próbowali się wyrwać z płomieni, wyłamali wrota, ale hitlerowcy pruli do nich seriami. Mordowani krzyczeli tak przeraźliwie, że strzałów nie było ponoć w ogóle słychać.

Jusif Kaminski był jedną z sześciu osób, które przeżyły masakrę w Chatyniu. Stracił troje dzieci i żonę. Przeżył, bo udawał martwego. Kiedy żołnierze opuścili wieś, usłyszał wołanie swojego syna - ciało 15-latka było spalone i poharatane kulami, umarł ojcu na rękach. Sześciometrowy pomnik z brązu, który dziś jest głównym elementem chatyńskiego Memoriału, przedstawia właśnie mężczyznę trzymającego na rękach swoje martwe dziecko.