Cześć, jestem Moli.

Proszę, poznaj moją historię...

Mam 3 lata i kiedyś mieszkałam w ciepłym domku. Niestety moje losy potoczyły się nie tak jak sobie to wymarzyłam. Bardzo źle znoszę pobyt w schronisku, tu jest strasznie... zimno, ciemno, ponuro i smutno. Często płaczę w kojcu, moje ciocie mówią, że nie mogą już tego słuchać.
Bardzo brakuje mi głasków, zabaw i długich spacerów... Kiedy zasypiam to marzę sobie o swoim nowym domku. Widzę tam swojego człowieka, który bardzo mnie kocha, mimo moich niedoskonałości. Nie jestem ideałem, ale kto nim jest? Każdy ma przecież jakieś wady. Nie lubię się dzielić zabawkami, jedzeniem... ja w ogóle nie lubię się dzielić. Mówią, że mam problem z obroną zasobów... czy coś. Moja ulubiona ciocia dużo ze mną ćwiczy, to nawet jest fajne, ona mi daje dużo pysznych ciastków. Podobno idzie mi całkiem nieźle, ale w nowym domu będę musiała kontynuować te ćwiczenia. Dlatego szukam domu bez małych dzieci, to ważne, bo mogłabym im przez przypadek wyrządzić krzywdę. Nie, żeby specjalnie... Nie chcę tego, bo wiem, że tak nie można, ale czasem to uczucie posiadania jest silniejsze ode mnie.

Poza tym jestem fajną i przytulaśną psinką. Uwielbiam długie spacery, pluskanie w wodzie i nie przepuszczę żadnej kałuży. Na początku pobytu w schronisku, nie potrafiłam się dogadać z innymi psami. Teraz mam kilku fajnych kumpli i lubię wspólnie z nimi spacerować. Oni serio są spoko. W domu zostaję sama i niczego nie niszczę, czasem na początku trochę płaczę za swoim panem, ale po chwili idę sobie spać. Jestem porządną panną i swoje potrzeby załatwiam na zewnątrz. Jestem wysterylizowana, zaszczepiona i zaczipowana.

Widzicie? Mam więcej zalet niż wad.

To może teraz czyta o mnie ktoś, kto jest samotny jak ja? Może wyruszymy na wspólną wędrówkę? Jeśli tak to proszę dzwoń szybko do mojej cioci Roksany 69*******68 lub cioci Asi 66*******25.

Moli przebywa w schronisku we Wrześni, jest pod opieką Stowarzyszenia Psi-jaciel.