Ciepła, podnosząca na duchu, ilustrowana barwami czterech pór roku opowieść otym, że niewszystko można zaplanować. I jeśli nawet los przynosi nam przykre niespodzianki, to po burzy nadejdą znowu dobre ipiękne dni.
Borsuk tak bardzo chciał mieć najpiękniejszy ogródek. Wszystko dokładnie sobie obmyślił izaplanował.
Od lata zbierał nasionka igromadził je widealnym porządku.
Na wiosnę zwielkim przejęciem rozpoczął prace. Przyjaciele pospieszyli mu zpomocą: razem pielili, grabili, ażwreszcie zasiali.
A potem świętowali. Borsuk niemógł się doczekać: już widział swoje równiutkie rządki kwiatów iwarzyw.
Aż przyszedł deszcz — to dobrze.
A potem burze iwichury — to niedobrze, bo porwały nasionka.
Borsuk zamknął się sam wdomu ibardzo się martwił:
– W tym roku niebędę miał najpiękniejszego ogródka.
A może jednak?