Olaf i Elza

Kociaki są rodzeństwem z kociej piątki maluchów uratowanych przez pewną dobrą, cudowną kobietę która wraz z mężem pomaga wielu kotom. Niestety jedno z małych nie przeżyło, było zbyt słabe . Nasza dwójka miała więcej szczęścia Pani znalazła im wspólny dom!.Niestety ku rozpaczy, po roku koty zostały bez domu!. Właścicielka skupiła się na zmianach w swoim życiu i oddała Pani koty pod drzwi domu, nie zastanawiając się nawet, czy kobieta ma co z nimi zrobić. Jak się domyślacie nie miała, kotki więc trafiły do naszej kociarni.Wystraszone, zdezorientowane, nierozumiejące o co chodzi i dlaczego ktoś zabrał je z domu do obcego miejsca, do obcych ludzi i jeszcze do innych kotów!. Na szczęście miały siebie, co ułatwiło im przetrwać pierwsze dni u nas i aklimatyzację.

Teraz już „śpiewają” na widok człowieka, uwielbiają głaskanie, ocierają się, mruczą. Co tu dużo mówić – są wspaniałe, nic tylko kochać. Lubią nawet noszenie na rękach, choć czasem widać, że robią zaskoczone minki . Uwielbiają bawić się myszkami, wędkami. Są bardzo zainteresowane nowym otoczeniem. Olafek uwielbia wchodzić człowiekowi na kolana, leżeć na nim, być głaskany. Elzunia często widząc, że brat u człowieka – też chce dołączyć, choć mało miejsca bo Olaf jest naprawdę spory. Domagają się głaskania, uwagi człowieka, miłości. To takie dwa cudowne przytulaski.

OLAF – to duży, solidny kocur . Gdy ktoś się do niego zbliża, troszkę uważa ale to kot z domu, nauczony kontaktu z człowiekiem. Lubi pieszczoty, ale trzeba wyjść do niego z inicjatywą czasem. Ma długi, gruby i puszysty ogon, który zadziera na plecy jak wiewiórka.

ELZA – jest ciut niej płochliwa. Jak przystało na kotkę jest trochę mniejsza. Urocza, delikatna, ale też odważnie domaga się głaskania.

Ze względu na to, że dzieciaki są ze sobą od urodzenia szukamy im wspólnego domu, nie wyobrażamy sobie ich rozdzielać, zwłaszcza po tym co przeszli!.

Kot jest pod opieką Fundacji dla Zwierząt Animalia
Warunkiem adopcji jest podpisanie umowy adopcyjnej.