Urodziłem się niekochany i żyłem niekochany. Nie chciałem się rodzić, nie chciałem potem cierpieć. Wypchany do domu, który mnie nie chciał, potem wyrzucony do lasu. Ledwo znalazłem drogę do pobliskiej wsi. Kolejne cierpienie bo nikt mnie nie chciał, przeganiany. Tam dostałem kamieniem w oko. Och jak bardzo bolało. Ludzie cieszyli się widząc moje cierpienie. Byłem ranny, głodny i przerażony. Czekałem już tylko na śmierć. Wiedziałem, że teraz jak nie mam oka tym bardziej nie mam szans na dom… Nad moim losem pochyliła się jedna osoba, dała jeść, nie wygoniła. Zadzwoniła do kogoś i zawiózł mnie gdzieś. Tu dostałem pierwszą pomoc, w końcu przestałem się bać, w końcu nikt mnie nie bił, nie przeganiał. Żyję ale chciałbym mieć prawdziwy dom, którego nigdy nie miałem.
Mam pięć lat i ważę ok.10 kg. Mimo tragedii wierzę i kocham ludzi. Wybaczyłem i nadal jestem oddany. Lubię inne psy. Mam na imię Bąbel.
Jestem w Fundacji Człowiek dla Zwierząt koło Krakowa.