Przepiękna Porcelana MEISSEN, Miśnia

Królewska Manufaktura Porcelany Miśnia.

Wielka Patera, Owocjera ażurowa na stopie .

Sygnatura kobaltowa na stopie i przymocowanej części górnej.

Sygnatura z kat 1860 - 1924.

Porcelana Biała zdobiona motywami kwiatowymi i licznymi złoceniami.
Górna część ażurowa z symetrycznymi 5 częściowymi (owalnymi ) tarczami, na których widnieją różne motywy kwiatowe.
Ażurowa siatka ze złotymi zdobieniami
Centralnie wielki motyw florystyczny z pięknie dobranymi kolorami kwiatów łąkowych i ogrodowych.
Stopka kielichowa z widocznym kołnierzem w części środkowej że skrętnymi reliefami i zdobieniami z 24K złota.
Podstawa z kołnierzem zdobionym złotem brabanckim i że skrętnymi reliefami oraz złotymi liniami podkreślającymi reliefy .
3 motywy kwiatowe na podstawie .

Patera połączona oryginalnym , mosiadzowanym lub mosiężnym elementem.

Wysokość 22,3 cm
Średnica 22 cm
Średnica podstawy 14,6 cm
Wysokość kielicha z podstawą 16,8 cm
Patera przepięknie się prezentuje
Jest rarytasem wśród wyrobów porcelanowych.

Stan bardzo dobry -
( Minus , delikatne pęknięcie na ażurowej części kołnierza, mało widoczne dla oka )

Cudowny prezent okolicznościowy dla Konesera.

Porcelana muzealna dla Kolekcjonerów.

Do uzupełnienia zbiorów.

Porcelana przepięknie się prezentuje.
W naturze wygląda jeszcze lepiej niż na zdjęciach.

LPorcelana przepięknie się prezentuje .
Jest unikalna i pochodzi z Królewskiej Manufaktury Porcelany MEISSEN.
Manufaktura uważana za najlepszą w Europie jak i na świecie.
Cieszy się wielkim uznaniem i jest idealną inwestycja kapitału.

MEISSEN / Miśnia

W 1709 roku pierwszą udaną masę porcelanową uzyskał w laboratorium Johann Friedrich Böttger. Był on zdolnym alchemikiem, który przybył do Drezna z Berlina i początkowo pracował nad sztuką wyrobu złota z metali nieszlachetnych. Chcąc zachować tajemnicę produkcji złota dla swego dworu, król August II kazał zatrzymać alchemika do własnej dyspozycji, osadzając go w Jungfernbastei.
Böttgerowi przydzielano różnych współpracowników, w tym także fizyka Ehrenfrieda Walthera von Tschirnhausena. Ich wspólne doświadczenia (początkowo bliższe nawet alchemicznym eksperymentom) nie pozwoliły wyprodukować złota. Przyczyniły się jednak do uzyskania pierwszych próbek porcelany. Początkowym efektem tych badań i eksperymentów była tzw. porcelana jaspisowa, czyli brunatnoczerwona kamionka.
Po przedstawieniu jej królowi Augustowi II, monarcha – uradowany tym odkryciem – powierzył Böttgerowi potrzebne środki do rozbudowania fabryki, którą w 1710 r. przeniósł do Miśni pod Dreznem i umieścił w zamku Albrechtsburg.

W wytwórni, której pierwszym kierownikiem do 1719 r. był sam Böttger, ciągle prowadzono prace nad modernizacją produkcji oraz ulepszania składu masy kamionkowej w celu uzyskania białej porcelany, co udało się uzyskać w 1713 r.
W pierwszym okresie działalności manufaktury w Miśni, datowanym na lata 1710–1719, głównym modelarzem był Johann Jakob Irminger (pochodzący z Augsburga nadworny złotnik królewski).

Lata 1720–1733 są w historii miśnieńskiej manufaktury zwane okresem malarskim (ponieważ na wyrobach z tego okresu dominuje dekoracja malowana) lub okresem Höroldta (od nazwiska Johanna Gregora Höroldta – drugiego po Bröttgerze kierownika fabryki). Dominującymi motywami w zdobnictwie wyrobów były wówczas chińskie wzory. Dekoracja malarska, która do tej pory sprawiała pewne trudności, nie stanowiła już żadnych problemów.

W latach 1733–1756 miśnieńska manufaktura przeżywała największy rozkwit. Stało się tak za sprawą przybycia do Miśni kreatywnego i pracowitego rzeźbiarza Johanna Joachima Kändlera. Był on projektantem licznych figurek przedstawiających postacie i zwierzęta.

Wojna Siedmioletnia (1756-1763) przyniosła Miśni pierwszy kryzys. Miasto zajęły pruskie wojska. Gotowe wyroby zrabowano, urządzenia i modele częściowo zniszczono, częściowo zaś wywieziono do Berlina.
Koniec wojny nie przyniósł manufakturze w Miśni stabilizacji. Po śmierci króla Augusta III kierownictwo manufakturą powierzono profesorowi Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie – Christianowi Wilhelmowi Dietrichowi. Okres ten, przypadający na lata 1763–1774 – z powodu podporządkowania kierunku artystycznego Akademii Drezdeńskiej nazywany jest akademickim
Po wojnie, dominujące w okresie kändlerowskim rokokowe formy, zastąpiły formy akademickie i klasycyzujące. Pod koniec lat siedemdziesiątych XVIII w. miśnieńska manufaktura utraciła swoją przodującą dotąd pozycję i nigdy jej już nie odzyskała.

W latach 1774–1814 dyrektorem wytwórni w Miśni był Camillo Marcolini, który próbował przywrócić manufakturze dawną świetność.

W XIX w., po okresie wojen napoleońskich, nastąpiła modernizacja wytwórni, polegająca między innymi na wprowadzeniu metod przemysłowych do procesu produkcji. Wytwarzano przedmioty dobrej jakości, a we wzornictwie tak jak i w innych dziedzinach sztuk zapanowały tendencje historyzujące. W 1910 r., z okazji jubileuszu dwóchsetlecia istnienia manufaktury w Miśni, wydano wspaniałą księgę pamiątkową oraz odlano wiele figurek opartych na osiemnastowiecznych modelach Kändlera.

Okres secesji wpłynął znacząco na zmianę wzornictwa, a projektowali wówczas w Miśni znani artyści, jak np. Henry van de Velde. Przez cały XX w. miśnieńskie wyroby odzwierciedlały aktualne tendencje w sztuce i wzornictwie
Wytwórnia miśnieńska działa do dzisiaj. Jako jedna z nielicznych kontynuuje tradycję manufakturowej, rzemieślniczej produkcji luksusowych przedmiotów.

Wyprzedaż kolekcji.

03.02See