Piękna Porcelana TURYNGIA.

Roschütz

Wielki Dzbanek do kawy i herbaty do serwisu 12 osobowego.

Przepiękne zdobienia złotem.

Wysokość 20,5 cm / 27 cm z pokrywką
Średnica podstawy 10 cm
Średnica górna 12,2 cm
Średnica otworu 8 cm
Szerokość z uchem 25,5 cm
V - 1,85 litra

Porcelana do uzupełnienia zbiorów.

Piękny prezent okolicznościowy.

Roschütz
(Gera-Roschütz)

Porzellanfabrik von Brandenstein
(1811 do 1882)

W połowie XVIII wieku rodzina von Brandenstein była reprezentowana przez władcę dworu Christiana Ferdinanda von Brandensteina . Podczas kontroli posiadłości w Roschütz odkrył, że jego rodzina dosłownie siedzi na bardzo dobrym złożu kaolinu.Początkowo rodzina sprzedała materiał doSteingutfabrik Leibe & Hofmann , fabryki znajdującej się w Untermhaus (która jest dziś również częścią Gery). Rodzina von Brandenstein ostatecznie zdecydowała się użyć depozytów dla siebie i założyła własną fabrykę w 1811 r., Po prostu wykorzystując swój duży majątek i otaczające budynki i dostosowując je do tego celu.

Ponieważ rodzina von Brandenstein nie miała pod ręką specjalistów, asortyment produktów był ograniczony do bardzo podstawowych produktów.Nawet podczas produkcji tych podstawowych przedmiotów rodzina napotkała problemy techniczne burmistrza i dlatego przeszła wiele eksperymentów, które ostatecznie zrujnowały całą rodzinę, zmuszając ich do sprzedania fabryki. Różni inni właściciele, po których nikt nie utrzymywał fabryki przez długi czas, mimo że fabryka była w końcu w stanie wyprodukować zastawę stołową w 1870 roku, która była porównywalna z produktami z urządzeń znajdujących się w Eisenberg. W 1882 roku fabryka została ostatecznie sprzedana biznesmenowiBernhardowi Schilde i jego partnerowi Karlowi Ungerowi, który był artystą plastykiem i właśnie opuścił ⇒Porzellanfabrik Unger, Schneider & Cie. od Gräfenthal (ale nadal pozostawał partnerem do 1885 r.).

Roschützer Porzellanfabrik Unger & Schilde
(1882 do 1953)

Firma Unger & Schilde sprowadziła również ze sobą specjalistów z miast Gräfenthal i Meuselbach, ostatecznie drastycznie podnosząc jakość produktów. W oparciu o wiedzę nowych pracowników zakres produktów obejmował teraz podstawowe towary, wazony i talerze ozdobne. Wszystko zaczęło się dobrze układać, aż w 1886 r. Wybuchł ogromny pożar, który niemal całkowicie zniszczył całą fabrykę.Ale Unger i Schilde nie byli biznesmenami, którzy łatwo się poddali, a fabryka była natychmiastowo przebudowana, łącznie z wszelkimi ulepszeniami technicznymi, które były dostępne w tym czasie. W następnych latach, jakość i ilość produktów szybko się poprawiła, a do roku 1900 fabryka zatrudniała 200 osób, nie licząc dzieci pracujących w domu.

Na marginesie należy wspomnieć, że dzieci musiały trzymać rękojeści na surowych kawach lub zestawach do herbaty i otrzymywały zaledwie 6 pensów za 100 doskonale dopasowanych uchwytów. Wielu mieszkańców miasta Roschütz pracowało w fabryce, ale otrzymane płatności w większości nie wystarczały na utrzymanie rodziny. Większość ludzi miała dwie lub nawet trzy prace na raz, co skutkowało całkowitym prześcignięciem pracowników, którzy musieli przez cały tydzień przechodzić monotonną pracę, powodując różne wypadki. Życie niskiego pracownika najemnego było porównywalne z innymi rodzinami w okresie rewolucji przemysłowej w Anglii.

Około 1913 r. Fabryka zatrudniała 300 pracowników, ale niewiele wiadomo o nadchodzących latach, nawet jeśli wydaje się, że Karl Unger zmarł około 1920 r., A Bernhard Schilde kontynuował swoją działalność, dopóki nie przeszedł na emeryturę. Na rok 1930 zapisy pokazują liczbę 250 pracowników; tylko 220 zarejestrowano w 1937 r. W 1943 r. fabrykę przejął Ernst Schilde (prawdopodobnieBernhard'ssyn), który mieszkał bezpośrednio obok fabryki z żoną i wnuczką, często grającymi w fabryce. Nie odnotowano żadnych dalszych wydarzeń ani zmian, dopóki nie powstanie Niemiecka Republika Demokratyczna, ..
Wyprzedaż kolekcji.

Wyprzedaż kolekcji

See/1902/