Jak nowa. Raz czytana tylko przeze mnie. „Brawurowa opowieść o sile kobiecej przyjaźni” – to zdanie na okładce i rekomendacja nikogo innego, jak właśnie przyjaciółki, wystarczyły, bym z chęcią sięgnęła po „Marzenie panny Benson” – powieść Rachel Joyce w przekładzie Dominiki Chylińskiej. W oryginalnym angielskim tytule zamiast „marzenia” znajdziemy „chrząszcza”, co bardzo wiele mówi o treści powieści.
Przede wszystkim po jej lekturze zapewne zaczniecie trochę przychylniejszym okiem patrzeć na wszelkie „robale” (tak było w moim przypadku!) i wygooglujecie złotego chrząszcza, o którym mowa w książce, chcąc się przekonać, czy istnieje naprawdę (ja musiałam to sprawdzić). Owad ten zawładnął myślami Margery, czyli panny Benson, gdy miała zaledwie 10 lat, a ojciec pokazał jej książkę „Niesamowite stworzenia”, pełną syren, małp z ogonem czy zebr, które stają się koniem. Wśród tych wszystkich spektakularnych kreatur znalazł się też wspomniany chrząszcz – niby niepozorny, a jednak, po bliższym przyjrzeniu się, zapierający dech w piersiach. Dziewczynka zachwyciła się tym zwierzęciem, którego istnienia jeszcze nie udokumentowano (dlatego nie było o nim mowy w podręcznikach, a pojawił się w „niesamowitych” historiach).