Co czuje pies, który po raz trzeci wraca z adopcji?

Co czujemy my, gdy informujemy potencjalnych adoptujących o wszystkich niepożądanych zachowaniach psa, o tym dlaczego wrócił z poprzednich adopcji, a mimo to pies po kilkunastu dniach wraca do schroniska?

Strasznie nam przykro, że po raz kolejny nie trafiliśmy... znów się nie udało. Mimo naszych próśb, rad, szczerych rozmów... Rexiu obiecujemy, że jeszcze będzie dobrze i następny dom będzie już tym ostatnim.

Rex pierwszy raz trafił do schroniska jako kilkutygodniowe szczenię w listopadzie 2017roku. Jak łatwo się domyślić, piękny szczeniaczek, który przecież w przyszłości będzie labradorem w mgnieniu oka znalazł dom. W domu 'wszedł na głowę' wszystkim domownikom, kompletny brak zasad, wychowania i prawidłowej socjalizacji spowodował szybki powrót tego chłopaka do schroniska. Na szczęście nie minęło kilka miesięcy, Rexiu znalazł drugi 'wspaniały' jak myśleliśmy dom. Tam z pięknego czekoladowego prawielabradora wyszedł nie lada nicpoń, a raczej kolejne braki w socjalizacji... Rex zaczął bronić zasobów (miski, zabawek, miejsca, człowieka), ostrzegać, że nie życzy sobie kontaktów, a w ostateczności przez ignorację jego sygnałów - atakować. Niestety domowe metody wychowania zawiodły, a kontakt z behawiorystą okazał się zbędny - Rex po raz drugi wrócił do schroniska.

Co najdziwniejsze? Rexiu w schronisku jest wspaniałym, pogodnym i radosnym psem. Fakt, broni zasobów, ale daje wyraźne sygnały, by np. nie zbliżać się do jego miski.

Rex na kolejny dom czekał blisko 2 lata. Gdy ten w końcu się zgłosił staraliśmy się przekazać wszystkie wiadome nam informacje dotyczące jego zachowania. Myśleliśmy, że to będzie strzał w dziesiątkę! Jeden domownik. Doświadczenie z 'trudnymi' rasami. Wiedza. Chęci. Niestety... kolejny błąd. Ludzie po prostu mówią to co chcemy usłyszeć, by za wszelką cenę dostać psa, nie licząc się z konsekwencjami w przypadku problemów.

Nie możemy sobie pozwolić na kolejną pomyłkę. Mimo, że Rex sprawia wrażenie pogodnego, wesołego, wiecznego szczeniaczka wiemy, że każda nieudana adopcja pogłębia tylko jego problemy. Nie wiemy dlaczego po adopcji w domu wstępuje w niego szatan. Być może wpływ na to ma ograniczenie jego przestrzeni w mieszkaniu? Być może Rexiu lepiej czułby się na dworze?

Szukamy dla niego domu nastawionego na pracę z psem pod okiem behawiorysty! I to będzie dla nas priorytetem. Najlepszy byłby dom, w którym mieszkają tylko kobiety, ponieważ Rex na tę chwilę lepiej czuje się w towarzystwie kobiet. Aczkolwiek nie wykluczamy oczywiście domu, w którym konkretny mężczyzna podejmie się pracy z psem.

Nie ukrywamy, że Rex cały czas nas zaskakuje, nie jest to łatwy pies. Ma swoje humorki i dziwne zachowania. Bywa aniołem, a w jednej chwili potrafi się zmienić i pokazać różki. Czy to znaczy, że nie zasługuje na prawdziwy dom? My cały czas wierzymy, że po prostu nie trafił jeszcze na odpowiedniego człowieka. Bo przecież to nie jego wina, że ktoś go 'zepsuł'...

Dlatego bardzo Was prosimy, pomóżcie nam znaleźć tę właściwą osobę, która pokocha i 'naprawi' Rexia.

Rex przebywa w schronisku we Wrześni, jest pod opieką Stowarzyszenia Psi-jaciel