Technika Wojskowa Historia 5/2015

Spis treści:

- Legion Condor. Działania jednostek lotniczych 1936–1939
- Bellum incognitum – wojna nieznana. Użycie broni pancernej w kampanii polskiej w 1939 roku – oczekiwania a rzeczywistość (I)
- Wojna powietrzna nad frontem zachodnim we wrześniu 1939 r.
- Czołg średni Panzerkampfwagen III. Warianty z armatą kalibru 37 mm
- Kock – ostatnia bitwa polskiego września
- Krążownik II rangi Nowik
- Bohater spod Guadalcanalu. Amerykański ciężki krążownik USS San Francisco CA-38

Kock – ostatnia bitwa polskiego września

Rozkazem Naczelnego Wodza z 9 września, dowodzony przez gen. Kleberga IX Okręg Korpusu (OK) miał zorganizować własnymi siłami obronę odcinka Brześć – Pińsk oraz rozpoznawać na północ od tej linii. Marszałek Rydz-Śmigły zamierzał utworzyć główną linie oporu na rubieży Pińsk – Brześć – Kock – linia Wieprza – Wisła – San. Warszawa i Modlin miały się bronić w całkowitym okrążeniu. Tego samego dnia powołana została do życia Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” (SGO), której dowódcą został generał Kleberg. W jej skład weszły wszystkie jednostki bojowe (za wyjątkiem wojsk Korpusu Ochrony Pogranicza i Flotylli Pińskiej), znajdujące się na obszarze IX OK.

Natychmiast przystąpiono do formowania regularnych oddziałów bojowych. 10 września rozpoczęto tworzenie w Baranowiczach i Słonimiu dwóch pułków piechoty (78. i 79.) – każdy dwubatalionowy oraz oddziałów dywizyjnych i pułkowych. W Brześciu rozpoczęto organizowanie, na bazie Ośrodka Zapasowego (OZ) 9. DP, batalionu marszowego 82. pp, batalionów wartowniczych i fortecznych. Organizacja nowych jednostek przebiegała nad wyraz sprawnie. Już 11 września gotowe do działań były: II/79. pp, III/80. pp, I/78. pp, 3. batalion ckm, batalion marszowy 79. pp (M/79.), M/80. pp, trzech batalion Junackich Hufców Pracy. Utworzono też dowództwo 80. pp. Brakowało jednak oddziałów artylerii.

W tym samym czasie w Kobryniu utworzono w OZ 30 DP Dywizję Piechoty „Kobryń” (DP „K”) pod dowództwem płka Adama Eplera. W jej skład weszły 82., 83. i 84. pp (każdy dwubatalionowy) oraz M/79. pp, który przybył transportem kolejowym ze Słonimia. W Zalesiu powstał V dywizjon 20. pułku artylerii lekkiej (V/20. pal), mający na wyposażeniu 10 dział. Gotowość organizacyjną DP „K” osiągnęła 14 września, choć o tym by nazywać ją pełnoetatową jednostką nie można było mówić, gdyż brakowało trzech dywizjonów artylerii i części oddziałów dywizyjnych.

Z załogi twierdzy Brześć do 14 września utworzono: M/34. pp, M/35. pp, M/82. pp, 81. i 82. batalion wartowniczy, dowodzący twierdzą gen. bryg. Konstany Plisowski dysponował też 112. i 113. kompanią czołgów lekkich (Renault FT), dywizjonem artylerii lekkiej (dal), 56. batalionem saperów i baterią artylerii przeciwlotniczej.

Z magazynów Głównej Składnicy Uzbrojenia w Stawach koło Dęblina wydano na potrzeby mobilizujących się jednostek: 5850 karabinów, 121 ręcznych karabinów maszynowych wz.28, 36 ciężkich karabinów maszynowych wz.30. Z rozrzuconych na znacznym obszarze wojsk generał Kleeberg utworzył cztery samodzielne zgrupowania taktyczne: „Kobryń” – siedem batalionów piechoty, „Drohiczyn Poleski” – trzy bataliony piechoty, „Jesiodła” – jeden batalion piechoty, „Brześć” – trzy bataliony. Tymi niewielkimi siłami dowódca SGO „Polesie” zamierzał bronić odcinka frontu od Brześcia do Pińska. Było to jednak zadanie niewykonalne, dlatego też gen. Kleeberg postanowił skoncentrować swoje oddziały na najważniejszych odcinkach, tj. w Brześciu i Kobryniu, a pozostałe odcinki jedynie dozorować siłami osłonowymi.

Rok wydania: 2015
Wydawnictwo: Magnum X
Rodzaj okładki: Miękka
Wymiar: 21 x 30 cm
Ilość stron: 100

Magazyn Technika Wojskowa Historia sprzedaję jako używany ponieważ był przeglądany kilka razy. Magazyn Technika Wojskowa Historia jest zadbany i jego stan oceniam na bardzo dobry.