Gra twórcy tytułu numer jeden na świecie we wszystkich rankingach czyli Brass Birmingham.

Martin Wallace kocha historię. Widać to gołym okiem. Gdyby to było tylko jedno z jego wielu zainteresowań to Wallace kompletowałby sobie biblioteczkę z książkami, a od czasu do czasu kupowałby pisma naukowe związane z historią. Ale w jego przypadku jest to coś znacznie większego. To fascynacja.Gdy pojawia się fascynacja jakimś zagadnieniem, człowiek automatycznie chce zarazić innych swoją miłością do danej tematyki. Gdyby Wallace miał wspaniale opanowane rzemiosło pisarskie pewnie pisałby książki o historycznych bohaterach, wydarzeniach lub miejscach. Gdyby świetnie rysował pewnie tworzyłby obrazy lub komiksy o bitwach i znanych przywódcach. Bóg podarował mu jednak inny talent. Umiejętność tworzenia gier. Umiejętność kreowania mechanik, opracowywania zasad, opowiadania o historycznych wydarzeniach w formie interaktywnej zabawy. Mi pozostaje tylko powiedzieć – całe szczęście, że właśnie tak się stało.
Martin Wallace przybliżał arcyciekawe okresy historyczne w wielu swoich grach. W Railroad Tycoon opowiedział nam o rozwoju kolei w Stanach Zjednoczonych. W Byzantium próbował przenieść nas do okresu upadku Cesarstwa Bizantyjskiego. W Struggle of Empires teleportował nas w okres kolonizacji i rodzącego się imperializmu, a w Brass pozwolił zasmakować w rewolucji przemysłowej w Wielkiej Brytanii. Pewnie będzie to robił jeszcze długo, bo kolejna jego gra Toledo to znów opowieść o przeszłości.

Kosmos, a klingi z Toledo

Toledo to wypuszczona w roku 2008 gra Martina Wallace’a wydana przy udziale wydawnictwa Kosmos. Tym razem twórca pozwala nam poczuć klimat Hiszpanii, przełomu XV i XVI wieku. W tym okresie tytułowe miasto słynęło na całą Europę ze swojego płatnerstwa, w szczególności wyrobu rapierów. Dość często nie przypominały one tylko oręża do walki, ale zdobione kamieniami szlachetnymi stawały się towarem luksusowym chętnie kupowanym przez bogatą arystokrację.

W grze wcielamy się w rodzinę płatnerską, która z dziada pradziada specjalizuje się w wytwarzaniu słynnych kling z Toledo. Naszych zadaniem jest opracowanie jak najcenniejszych mieczy i dostarczenie ich arystokratom mieszkającym w Alcazar, fortecy umieszczonej w najwyższym punkcie miasta. Musimy się wykazać nie tylko solidnością w płatnerskim fachu, ale też sprytem i przebiegłością, bowiem konkurują z nami inne rody płatnerskie (inni gracze), przed którymi stoi to samo zadania. A tytuł najlepszej familii specjalizującej się w wyrobie kling z Toledo może objąć tylko jedna rodzina.
Z katedry Toledo do fortecy Alcazar

Wszyscy gracze ustawiają pionki reprezentujące członków rodziny na gotyckiej katedrze. To jest nasz punkt startu. Od niego prowadzi długa i kręta droga, która kończy się na fortecy Alcazar, siedzibie naszych pracodawców. Pierwszy gracz, który dotrze tam trzema swoimi fachowcami zakończy całą rozgrywkę.

W swojej turze gracze mogą wykonać jedną z czynności:

wziąć dwie karty pieniędzy
położyć na planszy tzw. kartę biznesu
poruszyć się po planszy i uruchomić kartę biznesu
wrócić do katedry
Cała rozgrywka dzieli się zwykle na dwa etapy. W pierwszym, można powiedzieć rozgrzewającym, umieszcza się na planszy swoje biznesy. Najczęściej gdy już cała plansza jest nimi pokryta gracze przechodzą do właściwego toku rozgrywki.

Sercem gry jest zagrywanie kart pieniędzy. Ich wartość jednoznacznie wskazuje o ile pól możemy przesunąć naszego współpracownika. Warto też dodać, że jeżeli mamy wiele kart o tej samej wartości to możemy w obrębie pojedynczej tury wykonać wiele ruchów. Karty pieniędzy też są niezbędne gdy korzystamy z biznesów innych graczy lub z biznesów neutralnych.

A czym są te wielokrotnie wymieniane biznesy? To usługi z jakich możemy korzystać podczas poruszania naszymi fachowcami po planszy. Należą do nich:
pozyskiwanie kamieni szlachetnych
zdobywanie metalu
wyrabianie mieczy z kamieni szlachetnych i metalu
odwiedziny u fechmistrza, który może nauczyć nas fechtunku (możliwość odsyłania fachowców przeciwnika z planszy do punktu startowego – katedry) lub jazdy konnej (bardziej elastyczne poruszanie po planszy).
tawerna pozwala uzyskać aż trzy karty pieniędzy
artysta sprzeda nam obrazy El Greco (punkty zwycięstwa, niewielkie, ale pewne).
I to w gruncie rzeczy wszystko jeżeli chodzi o podstawowe zasady.

Cechy szczególne

Familijność. Chciałbym dość zdecydowanie przypomnieć kto jest wydawcą gry – to firma Kosmos. Co za tym idzie BARDZO ważne jest zdawać sobie sprawę jakiego rodzaju gry opracowuje te wydawnictwo. A wydaje gry familijne. Jest to szczególnie istotne, że możecie być fanami twórczości Wallace, mając za sobą styczność tylko z grami pokroju Age of Steam, Struggle of Empires albo Brass. Wtedy nastawicie się na grę, którą Toledo na pewno nie jest i się mocno rozczarujecie.

Toledo bowiem to gra rodzinna w pełni rozumieniu tego słowa. Ma lekki charakter, długość rozgrywki na poziomie 45 – 60 minut, proste zasady, zauważalną losowość i ograniczoną ilość decyzji. Rzadko Wallace opracowuje takie gry, ale jak na wytrawnego projektanta przystało odnalazł się w tym i wyszło mu to nieźle.

Losowość. Jak przystało na grę familijną w Toledo jest zauważalna losowość. Występuje ona w dwóch momentach. Po pierwsze w doborze kart pieniędzy. Nie jest to jednak zbyt bolesne, bo możemy odpowiednio budować sobie rękę i specyficznie poruszać naszymi współpracownikami. Drugi losowy moment to pojedynki szermiercze między graczami. Tu reguły są jasne. Jeżeli żaden z nas nie przeszedł nauki u fechmistrza to pojedynek jest losowy tak jak rzut monetą. Jednak każde spędzenie czasu na nauce posługiwania się orężem to zdecydowany wzrost szans na zwycięstwo w przyszłych pojedynkach.

Źródło: gamesfanatic.pl

Gra jest nowa, część elementów jeszcze w wypraskach bez śladów użytkowania. Lekkie ślady na rogach pudełka i trochę pomazana instrukcja w języku szwedzkim.
Praktycznie niedostępna na polskim rynku.