Na obrazie autorstwa W. Borowickiego, prawdopodobnie namalowanym w 1944 roku, przedstawiona jest jedynie głowa konia. Obraz skupia się na detalu i ekspresji tej części ciała zwierzęcia. Głowa konia została oddana w sposób szczegółowy, uwzględniając anatomiczne cechy, takie jak uszy, oczy, nozdrza i szczęki. Artysta zastosował precyzyjne pociągnięcia pędzla, aby uwidocznić teksturę futra oraz wyrazić charakter i wyraz konia. Koncepcja obrazu skupiona na samej głowie konia może przekazywać różne znaczenia i emocje, takie jak siła, majestat czy intymność. Ostateczna interpretacja zależy od odbiorcy i jego własnych doświadczeń i wyobraźni.