Eliza Cejzik (1858-1898), siostra Teresa od Oblicza Pańskiego. Urodziła się w polskiej rodzinie w Orenburgu na Uralu w Rosji. Z zawodu była nauczycielką. Od młodości nie brakowało jej cierpień (przedwczesna śmierć rodziców i najstarszej siostry, zmagania z wychowaniem licznego rodzeństwa). W wieku 20 lat została wezwana przez Boga, w mistycznym doświadczeniu, do opuszczenia wszystkiego i pójścia za Chrystusem. Po spotkaniu z bł. Honoratem Koźmińskim podjęła życie radami ewangelicznymi i wysiłek organizowania nowej rodziny zakonnej, Zgromadzenia Sióstr Wynagrodzicielek Najświętszego Oblicza (obliczanek). Siostry szerzą kult Najświętszego Oblicza i ukazują ludziom potrzebę wynagradzania Panu Bogu za grzechy. Eliza wraz z ukrzyżowanym Jezusem dzieliła Jego zbawcze, wynagradzające cierpienia oraz troskę o nawrócenie grzeszników. Rozkochana w Obliczu Chrystusa chciała wszystkim ludziom ukazać Jego Boskie piękno oraz zachęcić do wynagradzania wyrządzanych Mu zniewag poprzez okazywanie Mu miłości, uwielbienia i wdzięczności. Teologowie nazywają ją nieznaną mistyczką XIX wieku.