Ziele na kraterze – powieść Melchiora Wańkowicza napisana w 1951, a opublikowana w 1957 (wyd. krajowe, PAX). Główny wątek to dorastanie córek autora, Krystyny i Marty (Tili). Akcja zaczyna się od narodzin Krysi (Najpierw był embrion. Potem było w łonie matki zamknięte, pulsujące życie. Wreszcie był pokój dziecinny), a kończy zdaniem poświęconym Krystynie, która zginęła w powstaniu warszawskim (Żyjesz, Krysiuniu. Żyjesz i żyć będziesz.). Książka prowadzi przez wspomnienia rodzinne, śmieszne, nieraz i wzruszające, przez postacie zagubione w zapadłych kątach, przez folklor językowy wielu stron Polski początków XX wieku. Powieść jest afirmacją życia i miłości.