"„Rozważania o wojnie domowej” (1969) w zaskakującym także dziś świetle ukazują mit Wielkiej Rewolucji Francuskiej i tragiczne sprzeczności, jakie jej towarzyszyły. Książka ta – jak pisze autor – mówi „o takich, co zbytnio miłując własne wizje, zdradzili program reformatorski, oraz o takich, co napiętnowani jako wstecznicy i zbrodniarze byli mu właściwie wierni”. Przede wszystkim jednak jest to przenikliwe studium rojalistycznych powstań, które w piątym roku rewolucji ogarnęły zachodnie prowincje Francji, Wandeę i Bretanię, w dziejach ówczesnych odgrywających rolę mateczników kontrrewolucji.
W marcu 1793 katolicki lud wandejski, tradycyjnie katolicki i rojalistyczny, "masowo chwycił za kosy, widły, drągi tudzież za fuzje myśliwskie” w obronie religii i króla, występując przeciw hasłom i władzom rewolucyjnym. Krwawe stłumienie tego powstania przez wojska republikańskie. uznawane jest za pierwszy nowożytny przykład ludobójstwa."