Jak wyrazić emocje poprzez muzykę, w której brakuje słów? Ten album próbuje odpowiedzieć na to pytanie. Poprzez dzieła włoskich kompozytorów z końca XVI i początku XVII wieku dwaj członkowie Seicento Stravagante, David Brutti i Nicola Lamon, demonstrują ekstrawaganckie style wczesnej muzyki barokowej. W dekadach wokół 1600 roku dominacja ludzkiego głosu i tekstów została zastąpiona nieskrępowaną wyobraźnią kompozytorów/instrumentalistów, która pozwalała instrumentom „mówić” samodzielnie, a nie tylko wspierać śpiewany tekst. Początkowo polifonia oryginalnego utworu wokalnego była po prostu uzupełniana ozdobnikami, aby zrekompensować brak tekstu, ale później, gdy granice między muzyką wokalną i instrumentalną stały się dość płynne, linie wokalne przekształciły się w wirtuozowskie instrumentalne sola. W trzeciej dekadzie XVII wieku kompozytorzy i wykonawcy rozwijali nowy i niezależny styl instrumentalny, który pozwalał im swobodnie mieszać skomplikowaną polifonię, taneczne fragmenty i nacechowane emocjonalnie frazy muzyczne. Brutti wykonuje ten wybór utworów, opublikowany między 1584 a 1650 rokiem, na trzech różnych typach cornetto, podczas gdy Lamon naprzemiennie gra na kopii klawesynu z 1681 roku i na nie mniej niż dwóch historycznych organach, odpowiednio z 1578 i 1660 roku.