Do sprzedania mam Suzuki Vitarę I

- Rok produkcji: 1989

- Benzyna

- Pojemność silnika: 1590 cm3

- Hak holowniczy.

- Napęd: 4x4 dołączany ręcznie (sprzęgiełka z przodu).

- Skrzynia biegów: Manualna.

- Zawieszenie lekko podniesione kilka lat temu na zestawie Radzikone + osłona pod silnikiem też Radzikone (widać na zdjęciach).

- Koło zapasowe jest (ściągnięte żeby nie męczyć zawiasów).

- Olej i filtr wymieniony 6 listopada 2024.

- Zbieżność ustawiana ostatnio 28 listopada 2024.

- Dzienne światła włączane automatycznie po zapaleniu silnika (możliwość wyłączenia tej funkcji - zwykłym przyciskiem).

- Badanie techniczne ważne do: 12.10.2025

- OC ważne do 06.10.2025

Samochód mam od 2018 r. Wcześniej przez 2 lata był w posiadaniu mojego przyjaciela razem, z którym kupowaliśmy to auto. Znam więc jego historię od 2016r.

Silnik w dobrym stanie, nie traci oleju. Lekko podciekają uszczelki pod śrubami pokrywy, ale znośnie.

Rama zdrowa.

Wady:

Wycieraczki przednie działają tylko na dwóch biegach - wolny i szybki, bez opcji interwału (przerywany tryb), to pewnie kwestia wymiany manetki, ale jeździłem kilka lat i się przyzwyczaiłem, więc osobiście nie wymieniałem.

Jest kilka dziur blacharskich w nadwoziu. Te elementy wymagają inwestycji w perspektywie roku lub dwóch. 2 lata temu odrestaurowany był kawałem podłogi za pasażerem i jedno z mocowań do ramy. Kolejne mocowanie będzie w najbliższym czasie także do zrobienia. Podobnie mocowanie przy jednej ze sprężyn tylnych. Przed sprzedażą podwozie zostały oczyszczone z luźnej konserwacji i potraktowane preparatem Noxudol w celu usunięcia luźnej rdzy. Zainwestowałem w to kilkaset zł, żeby kupujący lepiej widział zardzewiałe miejsca w blacharce i żeby nic tego typu nie było przykryte konserwacją. Na zdjęciach widać wszystko dosyć dokładnie.

Zdjęte zostały także błotniki (widać je w bagażniku) w celu odkrycia całości do oglądu.

Auto nie było jeżdżone w ciężkim terenie. Od kilku lat w zasadzie nie jeździ nawet po leśnych drogach, głównie asfalt, czasem jakiś szuter lub ubita droga. Żona jeździła nim do klientów w mniej dostępne miejsca na wioskach, ale zmieniła pracę jakiś czas temu i pora się pogodzić z faktem, że generalnie nie potrzebuję już terenowego samochodu.